Bu yaz, en azından bir kere Kumsalda bir salıncakta sallandıysan Sabahın çok erken saatlerinde deniz kenarında yürürken bir balıkçıya ''Günaydın'' dediysen Bir kitabı kumsalda bitirdiysen Gün batımını denizin içinden Galata'yı gece uzaktan izlediysen Günün her anı Ege'ye, Feriye'de nefis bir akşam İstanbul'a yine hayran olduysan Yasemin kokusunu içine çekerken gözünü kapattıysan Hevesle beklendiğin bir yere gittiysen Ya da özlediğin birini gördüysen Olmuştur o yaz... NOT: Oldu bu yaz, en azından biz olanlara odaklandık, olmayanlara gülüp yola devam etmeyi başardık. Daha güzel yazlara, nicelerine...

2. cemre düştü bugün. Olacakları bilsem de içim kıpır kıpır yine. Birbirimize mart bileklikleri hediye edeceğiz önce. Dileklerle, dualarla takılan ince, kırmızı beyaz ipler kollarımızı süsleyecek. Gözümüz yükseklerde olacak bir süre. Hayatlarını baharın peşinde, göç yollarında geçiren ince, beyaz kuşları kendi gökyüzümüzde süzülürken görünce bileklerden çözülen marteniçkalar çiçekli bir ağacın dalına bağlanırken gözler kapanacak, dilekler ve dualar tekrarlanacak. Bu sene önce ve en çok barış ve sağlık dilenecek. Sonra o “büyülü bahçe” uyanacak. Geçen yıl çok beklediğim, çok sevdiğim bir bebeğin ilklerini kaçıracakmış gibi bir hüzünle vedalaştığım, yarım kalanı tamamlamak için gün saydığım lale bahçesine kavuşacağım. Bu sırada evin önündeki çınar ağacının kuru dalları yeşermeye başlayacak. Camın önüne bırakılan ekmek…

Yazın son günleriydi…Uzun yıllardır ilk kez yaz bitiyor diye üzülmüyor, kapıda bekleyen sonbahar için neredeyse hevesleniyor, içten içe evimizde geçirdiğimiz karlı kış günlerini özlüyordum. Bu kış üşümeyecektim, biliyordum. Geçmiş zamana ait tereddütlerin bıraktığı is lekelerini bile yıkayıp temizlemişti deniz. Uzun zamandır ilk defa tereddütsüz bir aidiyet, sorgusuz sualsiz bir güven hissediyordum. Aradığını bulmuş, sevildiğini bilmiş kadınların güzelliği vardı üstümde. Çektiğin bütün fotoğraflarda güzel çıkıyor, rakıyı başka bir keyifle içiyordum. Denizin deniz, yazın yaz, bizim biz olduğumuz günlerden biriydi. Her şey tamdı, tamamdı. “Yazın bittiğine üzülmüyor musun?” diye sordun bana. “Hayır” dedim, “hayatımızı tüm mevsimleriye seviyorum.” Şimdi bir aldanış olduğunu bildiğim o günlerin ve benzeri bir daha yaşanmayacak o yazın ardından…