-
İHANET
"Hayır" dedi. Yabancı bir dilde yeni bir kelime öğreniyor gibi, her bir harfin üzerine basarak, temkinli bir şekilde, acele etmeden "Hayır." Sonra farklı bir tonda, kendinden emin bir tavırla, daha önce de pek çok kez kararlılıkla söylemiş gibi "Hayır." Yirmi dört saattir içinde hapsettiği tüm öfkeyle ve yüksek sesle "Hayır." "Hayır!" "Hayır!" "Hayır!" Son bir hafta boyunca içinde biriktirdiği, ertelediği, aklının köşesindeyken görmezden geldiği ya da dilinin ucundan döndürdüğü, söylemeye borçlandığı ne kadar "hayır" varsa gözünden akan yaşlarla birlikte gürül gürül içinden taşıyor, göz yaşları duştan akan suya, birikmiş "hayır"ları tazyikli akan suyun banyonun fayanslarında yankılanan sesine karışıp kayboluyordu. ... Not: Tamamı Tetkik Dergi Temmuz 2022 sayısında. https://tetkikdergi.com/wp-content/uploads/2022/09/TetkikDergiTemmuz2022.pdf
-
YAZ, YİNE…
Asmanın gölgesinde salıncağıDalında koruklarıSayfaları denizin tuzlu ıslağıyla tanışmış kitaplarıİstanbul'un bulutundan nem kapan havasınıTaze, ferah bir nefesle öperek uyandıran sabahlarıKızarmakta olan narların "çabuk dön" fısıltılarınıBahçede içilen buzlu akşam rakılarınıTam ortasında yazıGüneşin altında ballanan çilek reçeliniBu sene 'nedense' olmamış domates fidelerinin mahcubiyetiniMutlu çocuk sesleriniSabah denizinin kıpırtısız sakinliğiniÖğleden sonraların köpüklü dalgalarını Emin ellere bıraktım Bir süreliğine, geri almak üzere...
-
Bir musibet…
Daha önce de yazmıştım, annem beni kucağına ilk kez aldığında “dünyanın bütün sevgileri üzerine olsun” demiş. 43 yaşımı bitirmeye çok yakın olduğum bu zamana dek annemin, anneannemin, teyzemin dualarının, mümkün olduğunca, elimden geldiğince temiz tutmaya çalıştığım kalbimin, beni duyduğuna, benimle bir şekilde konuştuğuna tüm kalbimle inandığım Yaradan’ın beni koruduğuna inandım. Kendimi dünyanın en şanslı insanlarından biri saydım çünkü hayatıma girmiş, kalmış ve hatta çıkmış insanların hepsi nahif ruhlar, güzel kalplerdi. 43 yıl boyunca neredeyse hiç birebir bana yönelmiş bir kötülükle karşı karşıya kalmadım. Ve nihayetinde bunu o kadar kanıksadım, “kutsanmış” olduğuma o kadar inandım ki tüm ihtiyati tedbirleri kaldırdım, gardımı düşürdüm. Her tehlike “zayıf” an kolluyor elbet… Bugün bir yolculuğa…
