Son Yaz

Yazın son günleriydi…
Uzun yıllardır ilk kez yaz bitiyor diye üzülmüyor, kapıda bekleyen sonbahar için neredeyse hevesleniyor, içten içe evimizde geçirdiğimiz karlı kış günlerini özlüyordum. Bu kış üşümeyecektim, biliyordum.

Geçmiş zamana ait tereddütlerin bıraktığı is lekelerini bile yıkayıp temizlemişti deniz. Uzun zamandır ilk defa tereddütsüz bir aidiyet, sorgusuz sualsiz bir güven hissediyordum. Aradığını bulmuş, sevildiğini bilmiş kadınların güzelliği vardı üstümde. Çektiğin bütün fotoğraflarda güzel çıkıyor, rakıyı başka bir keyifle içiyordum. Denizin deniz, yazın yaz, bizim biz olduğumuz günlerden biriydi. Her şey tamdı, tamamdı.

“Yazın bittiğine üzülmüyor musun?” diye sordun bana. “Hayır” dedim, “hayatımızı tüm mevsimleriye seviyorum.”

Şimdi bir aldanış olduğunu bildiğim o günlerin ve benzeri bir daha yaşanmayacak o yazın ardından bakarken aklımda hep aynı soru; “Neden?”
“Sen benim mevsimlerimi neden sevemedin?”