Beklenti

Beklentilerim var, evet.

Hayattan, kendimden, sevdiklerimden ve hatta gün içinde temas ettiğim ve yakın olmadığım insanlardan bile beklediklerim var. Ve beklentiyi lanetleyenlerin aksine sağlıklı olanın bu olduğuna, her ilişkinin temelinde beklentiler olduğuna inanıyorum. Bu beklentileri meşru bir zemine oturtabilmek de o ilişkinin sağlıklı ve uzun soluklu olmasını sağlıyor.

Bir ilişki tesis etmek ve sürdürmek zor. Uyumlanmak ve kendinden taviz vermek arasındaki sınırı çizmek zor. Uyum güzel, başkasına yük olmamak, kimsenin üzerinde baskı yaratmamak, birini kaybetmemek için olmazsa olmazlarından vazgeçmek güzel değil.

Uyum sağlamaya kodlanmış kadınlar hep kendi önceliklerine ihanet etmenin doğurduğu bir kaygı taşıyor. O kaygı bir tümsek, takılıp düşüyoruz. Bu sefer düştüğümüz yerden elimizde bir avuç öfke ile kalkmayı öneriyorum. Kaygıyı öfke ile takas ediyorum. ”Ben beklentilerimi dile getirirsem seni kaybederim” kaygısını ”Beklentilerimi karşılamak için yeterli çaba göremiyorum” öfkesine değişiyorum.

İsteklerimi içimde tutmak zorunda değilim, mecbur olduğum tek bir şey var; güzel iletişim kurmak… Bunun içinde açık olmak var, incelik var, çaba var, değer vermek var ama taviz vermek yok.

Not: İlişkiyi geniş kapsamlı değerlendirin lütfen, anne-çocuk ilişkisi de, romantik ilişkiler de, dostluk ve arkadaşlıklar da bu bağlamın içinde.

Beklentilerim var, evet. Örneğin sizden de yazıyı okuyup çok beğenmenizi bekliyorum :).